Tworzę, więc jestem – o sztuce, która pomaga poznać siebie

Zatrzymaj się na chwilę. Weź głęboki wdech. Poczuj, że jesteś. Tu i teraz. To może być pierwszy krok do spotkania z osobą, którą jesteś naprawdę – nie tą „dla świata”, lecz tą prawdziwą, nieocenzurowaną, pełną emocji, marzeń, wrażliwości. Spotkanie to nie zawsze przychodzi w ciszy medytacji czy analizie w głowie. Czasem przychodzi przez… kolor. Kreskę. Ruch. Głos. Twórczość.

Tworzenie – w najczystszej formie – jest językiem duszy. Jest jak lustro, które odbija to, co niewidoczne na pierwszy rzut oka: ukryte emocje, pragnienia, wspomnienia, napięcia, ale i wewnętrzne światło, które często przygasa w codziennym biegu. Sztuka pozwala nam sięgnąć tam, gdzie rozum nie zawsze dociera.

W mojej pracy arteterapeutycznej widzę to codziennie – gdy osoby nieśmiałe, pełne blokad, z czasem rozkwitają, bo dostały bezpieczną przestrzeń, by mówić swoim własnym językiem. A ten język może mieć postać pędzla, farby, tańca, dźwięku, historii, gestu. Czasem jedno pozornie przypadkowe pociągnięcie pastelą odsłania prawdę, która przez lata była głęboko schowana.

W Ogrodach Tworzenia nie ma złych prac. Nie ma błędów. Nie ma „za mało” ani „za dużo”. Jest tylko Ty – i Twoja droga. Twoje tempo. Twoje odkrycia.

Dlaczego twórczość jest tak skutecznym narzędziem samopoznania?

• Bo pozwala wyrazić to, co niewyrażalne.

• Bo nie wymaga słów – a czasem właśnie w bezsłowności mieszka prawda.

• Bo uczy, że możesz być twórcą swojego życia, nawet jeśli do tej pory tylko „odtwarzałaś” to, co znane.

• Bo daje przestrzeń na bycie niedoskonałym, spontanicznym, autentycznym.

• Bo odzyskujesz kontakt z ciałem, z emocjami, z tym, co intuicyjne.

Twórczość zadaje pytania – i pomaga znaleźć odpowiedzi:

• Kim jestem, kiedy nikt nie patrzy?

• Czego naprawdę pragnę?

• Gdzie mnie boli, a gdzie tęsknię?

• Co we mnie prosi o głos?

• Jak chcę wyrażać siebie, gdy przestanę się bać?

Dla mnie twórczość jest codzienną praktyką samopoznania. Czasem siadam do pisania z pustką – a wychodzę z tekstem, który mówi mi więcej o mnie, niż wiedziałam wcześniej. Innym razem chwytam za farby, choć nie mam „planu” – i okazuje się, że tworzę coś, co pokazuje moje aktualne emocje. To nie jest sztuka dla ścian. To sztuka dla serca.

Twórczość to Twoja mapa. Kompas. Zwierciadło. Przestrzeń, w której możesz się zobaczyć – cała, prawdziwa, czasem zraniona, czasem rozbłyskująca światłem. Ale zawsze – wystarczająca.

Jeśli czujesz, że chcesz poznać siebie bardziej, ale nie wiesz, od czego zacząć – zacznij od koloru. Od słowa. Od gestu.

Twórczość zna drogę. Ty tylko pozwól sobie nią pójść.